Latarnia morska Punta del Teno jest jedną z siedmiu latarni na wybrzeżu Teneryfy. Wzniesiona jest na szczycie skarpy w otoczeniu malowniczego a jednocześnie dzikiego pejzażu. Początkowa konstrukcja latarni została zaprojektowana przez José Sanz Soler, a prace nad budową trwały od roku 1891 do 1893. Trzeba było czekać jeszcze cztery lata, aby otworzyć oficjalnie latarnię i aby mogła ona sprawnie funkcjonować.
Ówczesne latarnie były budynkiem składającym się z kamiennego piętra przeznaczonego do zamieszkiwania przez dwóch latarników wraz z ich rodzinami. Latarnia dysponowała jadalnią, sypialnią, kuchnią oraz łazienką, posiadała ponadto biuro, pokoje dla personelu kontroli, magazyn oraz pokój, w którym mieściły się akumulatory. Wieża została zbudowana ze skał wydobytych z kamieniołomu z pobliskiej wyspy La Gomera, a wysokość latarni wynosiła 7,62m. Na wieży znajduje się ogromna żarówka, która pomaga żeglarzom w powrocie do miejscowości, mająca średnicę 1,8m. Wyposażenie optyczne i oświetlenie zaopatrzone przez ta samą osobę, wynosi 500 mm odległości ogniskowej. Dwaj latarnicy pracujący na latarni przez wiele lat, José Sánchez Acosta i Antonio Hurtado byli świadkami kiedy to w roku 1978 zastąpiono latarnię inną, betonową, która wzniesiona została na wysokość 20 metrów (59,6m od poziomu morza).