Wędrująca latarnia

Silne sztormy, które nawiedzały wyspę z wiatrami wiejącymi z prędkością 100 km/godz. powodowały pustoszenie linii brzegowej w tym osunięcie się z klifowego brzegu ponad 10 budynków. Stało się jasne, że kolejne sztormy powodujące erozję brzegu stanowią zagrożenie również dla latarni. Według obliczeń geologów w celu uratowania latarni należało ją przesunąć 123 m w głąb lądu.

Zaproponowano 3 warianty rozwiązania problemu.

Pierwszy – rozebranie latarni na 16 tysięcy ponumerowanych cegieł i ponowne złożenie. Ta operacja zajęła by 2 lata.

Drugi – przecięcie latarni na pół i przetransportowanie jej w częściach, co wymagało sprowadzenia a wyspę specjalistycznego sprzętu, m.in. odpowiedniego dźwigu.

Wybrano trzeci wariant przetransportowanie  latarni w całości. Wykonania zadania podjęli się we wrześniu  2007 roku specjaliści z firm Expert House Movers of Maryland i International Chimney of Rochester, N.Y.

Przygotowania do operacji trwały dwa miesiące. Wzmocniono wieżę latarni 5 opaskami z belek stalowych i lin, podwieszono na linach wewnętrzne schody składające się z 62 stalowych stopni, wykonano w podstawie wieży 10 otworów przez które przełożono stalowe szyny oraz belki do podniesienia wieży. Ważącą 500 ton wieżę latarni przesuwano na szynach smarowanych mydłem i tranem za pomocą siłowników hydraulicznych zmagając się m.in. z nierównościami terenu. Sama operacja przesuwania wieży z prędkością  1,5 metra/2 godziny zajęła 9 dni. Światło latarni posadowionej w nowym miejscu jest nadal doskonale widoczne z dużej odległości zarówno z morza jak i lądu. Wnętrze latarni można zwiedzać tylko przy specjalnych okazjach ale teren wokół niej nie jest ogrodzony i ogólnie dostępny.

W.K.

Poniżej zapraszamy do obejrzenia filmu z tej niecodziennej operacji (źródło: www.youtube.com)