W dniu 7 kwietnia 2015 s/v „ZODIAK” tradycyjnie już wystawił tzw. „Milę pomiarową”. Jest to jeden z elementów sezonowego oznakowania nawigacyjnego wystawianego corocznie przez Bazę Oznakowania Nawigacyjnego. Jak wskazuje sama nazwa oznakowanie to służy do kontroli i kalibracji logów okrętowych.
Logi to urządzenia służące do określania prędkości i zliczania przebytej przez statek drogi. Dawniej w powszechnym użyciu były logi mechaniczne (śrubowe), które działają na zasadzie pomiaru obrotów śruby w strumieniu przepływającej wody. Logi te nie już są spotykane na współczesnych statkach ze względu na stosunkowo małą dokładność i kłopotliwość ich użycia. Logi te wymagały okresowego sprawdzania dokładności wskazań i regulacji. Niektóre logi mechaniczne, szczególnie te starsze jeśli chodzi o wykonanie to prawdziwe dzieła sztuki i dlatego chętnie widzą je w swoich zbiorach muzea morskie. Rozwój technologii umożliwił wykorzystanie do pomiarów pewnych zjawisk fizycznych. Dzięki temu powstały mało uciążliwe w obsłudze, bardzo dokładne logi elektromagnetyczne i hydroakustyczne (dopplerowskie). Niemniej niezależnie od tego jak zaawansowanym technologicznie urządzeniem posługuje się nawigator zawsze istotna jest odpowiedź na pytanie jaka jest jego rzeczywista dokładność i ewentualnie czy istnieje potrzeba jego kalibracji. W przypadku logu odpowiedź na to pytanie można znaleźć dokonując pomiarów na mili pomiarowej. Mila pomiarowa znajduje się w Zatoce Puckiej w pobliżu Półwyspu Helskiego między Juratą, a Helem. Mila pomiarowa składa się z trzech żółtych, stożkowych, nieświecących pław oznaczonych literami A, B, C wystawionych na przedłużeniu znajdujących się na lądzie nabieżników wyznaczających odcinki jedno-milowe. Pława jest tylko orientacyjnym znakiem nawigacyjnym a dokładnych pomiarów dokonuje się biorąc namiary na nabieżniki. Każdy z trzech nabieżników składa się ze stawy przedniej i stawy tylniej. Każdy z tych elementów dla ułatwienia orientacji ma inny znak szczytowy, np. stawa przednia trójkąt wierzchołkiem do dołu, stawa tylna wierzchołkiem do góry. Patrząc na mapę w odległości około 2 kabli (kabel - 1/10 mili morskiej) od pławy A w kierunku półwyspu izobaty (linie na mapie łączące punkty o tej samej głębokości) mocno się zagęszczają. Świadczy to o tym, że w tym miejscu pod wodą jest spore urwisko. Dalej patrząc w kierunku półwyspu jest już płytka woda - tzw. Mielizna Długa ze średnią głębokością ok. 2 metry. Z tego powodu w rejonie mili pomiarowej nawigować należy ostrożnie nie przekraczając linii pław.